Het paarse walhalla en de Indiase keuken

(Marc)
Dag 7: goedemorgen. We hebben heerlijk geslapen. Al snel stonden we beiden gekleed en wel in het restaurant. Vandaag besloten we eens binnen te ontbijten, daar was het nu rustig dus hadden we niet zoveel last van de weerkaatsing van het klapperende servies. De pannekoekjes, bacon en het gebakken eitje gingen er goed in.

We besloten vast na te denken over wat we morgen zouden gaan doen. We wouden beide graag naar de hoofdstad Las Palmas maar we konden onze reisleider al twee keer over nergens vinden en dus geen tour boeken. Dan maar op eigen houtje de grote stad verkennen. Bij de receptie vertelden ze ons dat er ook een rechtstreekse bus was die van onze vaste bushalte naast het hotel vertrok. Wat wil je nog meer, top! Met de nodige informatie en een gereserveerd lunch pakketje konden we veilig op pad gaan.

We besloten nog even de computer ruimte op te zoeken die zich op de 4e verdieping zou bevinden. Eenmaal uit de lift gestapt liepen we het paars gloeiende walhalla in. Een ruimte vol iMac's kwam ons te gemoed. Als twee kleuters in een snoepwinkel met open gevallen kaken daalde wij neer op een stoel en begonnen wij informatie op te zoeken over de hoofdstad Las Palmas. Want waar moet je naar toe en wat moet je bekijken in een stad zonder gids? Al snel vonden we via internet een handige plattegrond en een top 10 van bezienswaardigheden. Wij zijn er klaar voor. Ik besloot nog even onze blog af te schrijven en deze online te posten. Zo al onze taken waren weer volbracht. Klaar om onze telefoons uit te doen en richting de zon te gaan.

(Jeroen)
Het middagdeel verliep zonder al te veel bijzonderheden: het gebruikelijke rondje in de Spa, de uurtjes aan het zwembad en de pizzapunten. Hoogtepunt was wel dat wij lekker decadent met champagne samen in de jacuzzi gingen zitten. Werkelijk een heerlijk gevoel! We waanden ons eventjes the rich and the famous. Ach, what's in a name...

We dachten om vijf uur onze Razúl-behandeling geboekt te hebben. Op tijd stonden we aan de balie. Niemand te bekennen. Na vijf minuten wachten trok ik de stoute schoenen aan en keek stiekem in de agenda. Tot onze verbazing stonden we er pas voor zes uur op. We schrokken. Om half zeven vertrokken onze Almeerse vrienden weer richting Nederland. En die wilden we natuurlijk niet missen! Een dikke pennenstreek in de agenda maakte een definitief einde aan onze Razúl-aspiraties.

Iets meer dan een uur later kwamen we schoon en shiny de lift uitgelopen. We stapten de lobby in en het Almeerse drietal zat daar al hunkerend naar ons uit te kijken. We kletsten wat over vliegengaas, lange vluchten en New York toen plots hun busje voor kwam rijden. We stoven allemaal naar buiten en zoenden elkaar gedag. Shane greep direct de kans aan: "Bij jullie hoort dat toch zo?" En hij gaf ons ook drie zoenen.

Marc rende naar binnen omdat hij zijn tas nog had laten staan. De anderen stapten in het busje toen ineens Marc, hysterisch zwaaiend met iets wat op een kledingstuk leek, weer naar buiten kwam rennen. Één van de dames was haar vestje vergeten. Maar dankzij reddende engel Marc kwam alles goed.

Voor deze goede daad moest Marc natuurlijk beloond worden. Dus gingen we uit eten in Maspalomas. Marc had een tip gekregen van een kennis voor een goed restaurant, Samsára. We stapten in Maspalomas de bus uit en startten onze zoektocht naar wat ons (eindelijk) een echt goede maaltijd op zou moeten leveren.

(Marc)
Daar stonden we dan op het nu al herkenbare Maspalomas station en vertrokken in de richting die Google Maps ons aangaf. Na uren ploeteren.. Nee grapje. Na werkelijk 100 meter liepen we recht tegen het restaurant aan. Half acht ging het restaurant open. Aangezien we nog iets te vroeg waren besloten we even te genieten van het uitzicht op de prachtige duinen die we afgelopen week nog getrotseerd hadden. We keken nog eens om naar het restaurant. De bovenverdieping van een twee etages tellend gebouw was de plek van ons restaurant. Daaronder zaten allerlei kleine restaurantjes en winkeltjes. Het zag er niet bijzonder uit. Het was ook erg rustig. Even kwamen we in de verleiding om naar een ander restaurant te gaan. Maar we hadden genoeg vertrouwen in het advies van de kennis zodat we toch bleven wachten.

Half acht, het restaurant opende zijn deuren. Aangezien het restaurant op een ander restaurant stond, moesten we met de trap naar boven. Toen we boven kwamen, wisten we niet wat we zagen. Een prachtige Indiase aankleding incl 4 meter hoog Ganesh beeld in een enorm launchgedeelte in een buitentuin. WAUW! Alleen daardoor al was het een geslaagde avond. We liepen door en kwamen in het binnengedeelte van het restaurant. Door de rusthevende muziek en sfeer gingen we als vanzelf langzamer lopen.

We werden hartelijk ontvangen en mochten zelf een tafel kiezen. Dat kon niet alleen binnen. Aan de andere lant van het restaurant was namelijk nog een tuin ingericht, maar nu met eettafeltjes. We kozen lekker voor een plekje in de zon. Met een drankje en ons voorgerecht besteld genoten we van het uitzicht en haalden we opgelucht adem, was dit dat echt een geweldig restaurant? Daar kwam ons eten aan. Een soort gesmolten kaas met zoete rode peper en een licht pikante saus van ui en wortel smaakte werkelijk verrukkelijk! Kalm wordend van de Indiase muziek en en het uitzicht op de duinen waande ik mij in een heel ander continent op deze wereld.

(Jeroen)
Terecht hadden de gastheren ons geadviseerd om samen één voorgerecht en één hoofdgerecht te bestellen en dit dan te delen. De porties waren erg groot en Marc en ik kregen er geen ruzie over. Even hadden we tijd het voorgerecht te laten zakken alvorens ons hoofdgerecht kwam. Heerlijk klaargemaakte lam met basmatirijst en couscous. We smulden er van! Ik dan met name, want ik heb bijna alle lam opgegeten. Marc deed zich meer tegoed aan de couscous.

Toen het dessert. En dat met de desert op de achtergrond. Dat daagde zelfs Marc uit tot woordgrapjes. We hadden een levende menukaart en ook nu werd ons aangeraden iets ge delen. We gingen voor warme mango met ijs. Op een groot en prachtig versierd bord werd het ons gepresenteerd en we hebben er heerlijk van gesmuld. Na nog ruim een half uur lounges in het eerste gedeelte van de tuin rekenden we af. En ineens bleek één van de obers Nederlands te kunnen! Na onze ruime fooi gaf hij ons een lokale specialiteit: een shotje van wodka en caramel. Echt lekker! Net als het restaurant een echte aanrader als je ooit Gran Ganaria bezoekt!

We namen rond half elf de taxi terug naar ons hotel. We waren al op onze kamer en wilden op tijd gaan slapen. Maar we wilden ook nog iets drinken. We moesten dus weer zeven verdiepingen omlaag richting te bar. En toen we daar op de drankjes stonden te wachten, Marc had ze besteld, kwam Annie van de Matie langs met de vraag of wij mee wilden spelen met een quiz over karikaturen. Ik leefde gelijk op want quizes vind ik erg leuk. Marc gaf toe en even later zaten we tussen de bejaarden fanatiek te quizzen. 14 karikaturen kwamen voorbij. De meeste herkende ik totaal niet. Marc wist gelukkig een hoop filmsterren. En sommige antwoorden werden voorgezegd door iets te enthousiaste bejaarden die nog nooit van fluisteren hadden gehoord. De afbeelding verscheen en hoorden achter ons in een Spaans accent "Charlie Chaplin". Ik denk dat iedereen dat gehoord heeft... Uiteindelijk hadden we er geloof ik elf goed. Een Belgisch stel ging met de champagne naar huis, maar wij met de kater ;-).