Capoeira en de grote gele M
Blijf op de hoogte en volg Marc
18 Juni 2013 | Spanje, La Playa de Arguineguín
(Marc)
Dag 5: Na onze heftige avond ingevuld door Patty Brard 2.0 en stripper Annie besloten we om onze ogen rust te geven, zonder wekker lekker slapen en gewoon maar zien wanneer we wakker zouden worden.
Om kwart voor tien werd ik wakker, Jeroen lag nog in een diepe coma waarop ik besloot zachtjes uit bed te ontsnappen. Met niet al te veel geluid lukte het mij om de kamer uit de komen en richting het balkon te gaan. Over één ding had ik nog niet nagedacht.. Een onderbroek!
In sluipende beweging worstelde ik mijzelf door het appartement, terug naar de slaapkamer. De krakende deur die zonder geluid dicht ging vond het nodig nu een huilende orka na te doen. Met m'n ogen gericht op Jeroen sneakte ik de kamer binnen pakte ik m'n onderbroek en vloog ik zonder pardon de kamer uit. Jeroen bleef slapen, het was me gelukt!! Tien minuten later en ik kon eindelijk op het balkon zitten.
Met uitzicht op de Atlantische Oceaan begon ik heerlijk weg te dromen. Ik realiseerde me wat een immens zwaar leven wij toch hebben.
Nog rustig wakker wordend zag ik dat mijn moeder mij een berichtje had gestuurd. In Nederland word het woensdag 38 graden.. WHAT THE HELL! Ik kreeg de spontane nijging om het Sahara zand uit de duinen richting Nederland te sturen. Daar zou het zand zijn naam nu beter eer aan doen.
Half elf, Jeroen was ondertussen ook wakker. We besloten ons klaar te maken en naar beneden te gaan voor de lunch.
(Jeroen)
Aangezien de tijd voor het officiële ontbijt al verstreken was, moesten we ontbijten met tosti en pizza. Hoe naar. Daarna hebben we uitgebreid de Spa gebruikt. We kwamen heerlijk tot rust. We hadden besloten te informeren naar de peelings die in de Spa aangeboden werden. Een lieve Spannse mevrouw, die overigens met een heel leuk accent Nederlands sprak, hielp ons. Ze melde dat onze all inclusive een gratis modder peeling zat genaamd "Razúl" Vijf minuten later hadden we een Razúl met modder en voor woensdag en een chocolade peeling voor die zelfde avond geboekt! Een zalig vooruitzicht.
Een snelle lunch en daarna besloten we de lokale Spar te bezoeken. We misten de snoepjes uit Nederland en hadden daar dringend behoefte aan. Eenmaal in de Spar had Marc veel moeite om te kiezen. Waarom kiezen als je alles mee kan nemen? Uiteindelijk gingen we met vier zakken terug naar het hotel. We crashten opnieuw langs de rand van het zwembad. Daar kwamen onze Nederlandse vrienden al gauw een praatje maken. We besloten om 's avonds samen Pueto Rico te verkennen. Dat zou namelijk een vet gezellig dorpje zijn.
Maar eerst de chocoladepeeling. We hadden om 18 uur afgesproken. Om vijf voor zes stonden we al beneden bij de balie van de Spa. We dachten dat iemand ons in zou gaan smeren en waren benieuwd wie dat zou zijn. Dezelfde Spaanse mevrouw die ons eerder geholpen had, kwam langslopen en riep ons toe dat ze er zo aankwam. Even later kwam ze terug met twee plastic bakjes met de chocoladepeeling daar in. "Wij kunnen," zei ze. We liepen met haar mee naar een Oosters uitziend minitempeltje binnen de Spa. Boven de deur stond 'Razúl. Hetzelfde als voor de modderbehandeling waarschijnlijk...
We liepen achter de mevrouw aan naar binnen. Ze gaf ons instructie: "Jullie zijn dalijk daar." ze wees op een ruimte achter een deurtje met twee grote plastic stoelen, twee douches en een kacheltje. "Eerst een beetje nat maken. Jullie zijn daar helemaal zonder iets. Ja? Dan is het heel belangrijk dat je overal chocola smeert, echt overal, begrijpen jullie?" Natuurlijk hadden we dat begrepen. We moesten elkaar een beetje helpen; mijn beperkte lenigheid zorgt er voor dat ik niet mijn eigen rug kan insmeren. In de chocola zat een scrub. Na een kwartiertje scrubben ging het licht aan en moesten we afdouchen. Het resultaat mocht er wezen. Ruikend naar chocolade met een huidje zacht als perzik waren wij klaar voor de avond.
Wat volgde was een race tegen de klok. Snel klaarmaken en eten want we hadden om 20:00 uur afgesproken met de andere drie. Puerto Rico moest onze feestavond gaan worden! Uiteindelijk vertrokken we kwart voor negen in een taxi voor vijf personen richting Puerto Rico.
(Marc)
Eenmaal aangekomen in Puerto Rico zag het er gezellig uit. Er waren in ieder geval mensen aanwezig, dat was al heel anders dan onze andere uitstapjes. Na ons vreugde dansje besloten we het centrum in te lopen. De winkeltjes waren open en al snel moest er dan ook door de dames gewinkeld worden. Tijdens het winkelen werden we steeds aangesproken, we konden echt 24 karaats goud kopen "special price" en het hing al buiten aan een rekje, zonder beveiliging. We besloten meteen onze slag te slaan, waar kun je tegenwoordig nog echt 24 karaats goud kopen voor een lage prijs?! Ze denken werkelijk dat we van de pot gerukt zijn. Toen ik mijn punt hard op in het Engels duidelijk had gemaakt konden we al snel doorlopen.
Toen gebeurde het. Hysterisch als ik ben begon ik te gillen "MCDONALD'S!!!!" Alsof de hemel geopend werd begon mijn hart te bonzen. Eindelijk ander eten dan de salades die ik al de hele week aan het eten was. Met die gedachte kon ik weer rustig verder. Na dat we klaar waren met winkelen besloten we een kroegje uit te zoeken, maar waar dan?! Zoveel keuze! Wij kozen veilig voor een kroegje dat niet al te ver afweek van ons hotel. Daar zaten we dan. Met z'n vijven aan een tafel met gehaakte kleedjes met op de achtergrond André Rieu. Home sweet home. Al snel werd de muziek veranderd we gingen er op vooruit van André Rieu naar 90's hits. Mee zingend aan een tafel onder het genot van een drankje en een spelletje 4 op een rij moesten wij onze avond toch vol kunnen krijgen. Uit het niets hoorde we een andere overheersende muziek, buiten op het plein stonden 4 mannen, zonder shirt.. Het waren capoeira dansers. En wauw wat een show, ze vlogen door de lucht en deden daarbij salto's alsof het geen enkele moeite koste. Prachtig om te zien! Blij als we waren stonden we als klap vee mee te klappen, dit was zeker de moeite waard.
Om half 12 besloten we terug te gaan, onderweg naar de taxi's werd ik uit het niets door een magische energie meegenomen. Voor ik het wist stond ik met McNuggets en cola in m'n hand op straat. Ik was mee genomen naar de grote gele M! McDonald's had nog nooit zo heerlijk gesmaakt.
Voldaan konden we met de bus terug na het hotel. Dit duurde nogal lang. Alsof het busje uit de andere kant van het eiland moest komen stonden wij braaf te wachten tussen de Engelse dellen die de naam minirokjes eer aan deden. Rond paraderend in rokjes die meer verhulde dan een string met dood geblondeerd haar waren ze nog erger dan Barbie! En ja dat kan ik zeggen nu ik haar gezien heb.
Eenmaal terug bij het hotel besloten we nog een drankje te doen. Al snel daarna gingen we weer richting bed. De dag was weer volbracht. Op naar morgen.
Dag 5: Na onze heftige avond ingevuld door Patty Brard 2.0 en stripper Annie besloten we om onze ogen rust te geven, zonder wekker lekker slapen en gewoon maar zien wanneer we wakker zouden worden.
Om kwart voor tien werd ik wakker, Jeroen lag nog in een diepe coma waarop ik besloot zachtjes uit bed te ontsnappen. Met niet al te veel geluid lukte het mij om de kamer uit de komen en richting het balkon te gaan. Over één ding had ik nog niet nagedacht.. Een onderbroek!
In sluipende beweging worstelde ik mijzelf door het appartement, terug naar de slaapkamer. De krakende deur die zonder geluid dicht ging vond het nodig nu een huilende orka na te doen. Met m'n ogen gericht op Jeroen sneakte ik de kamer binnen pakte ik m'n onderbroek en vloog ik zonder pardon de kamer uit. Jeroen bleef slapen, het was me gelukt!! Tien minuten later en ik kon eindelijk op het balkon zitten.
Met uitzicht op de Atlantische Oceaan begon ik heerlijk weg te dromen. Ik realiseerde me wat een immens zwaar leven wij toch hebben.
Nog rustig wakker wordend zag ik dat mijn moeder mij een berichtje had gestuurd. In Nederland word het woensdag 38 graden.. WHAT THE HELL! Ik kreeg de spontane nijging om het Sahara zand uit de duinen richting Nederland te sturen. Daar zou het zand zijn naam nu beter eer aan doen.
Half elf, Jeroen was ondertussen ook wakker. We besloten ons klaar te maken en naar beneden te gaan voor de lunch.
(Jeroen)
Aangezien de tijd voor het officiële ontbijt al verstreken was, moesten we ontbijten met tosti en pizza. Hoe naar. Daarna hebben we uitgebreid de Spa gebruikt. We kwamen heerlijk tot rust. We hadden besloten te informeren naar de peelings die in de Spa aangeboden werden. Een lieve Spannse mevrouw, die overigens met een heel leuk accent Nederlands sprak, hielp ons. Ze melde dat onze all inclusive een gratis modder peeling zat genaamd "Razúl" Vijf minuten later hadden we een Razúl met modder en voor woensdag en een chocolade peeling voor die zelfde avond geboekt! Een zalig vooruitzicht.
Een snelle lunch en daarna besloten we de lokale Spar te bezoeken. We misten de snoepjes uit Nederland en hadden daar dringend behoefte aan. Eenmaal in de Spar had Marc veel moeite om te kiezen. Waarom kiezen als je alles mee kan nemen? Uiteindelijk gingen we met vier zakken terug naar het hotel. We crashten opnieuw langs de rand van het zwembad. Daar kwamen onze Nederlandse vrienden al gauw een praatje maken. We besloten om 's avonds samen Pueto Rico te verkennen. Dat zou namelijk een vet gezellig dorpje zijn.
Maar eerst de chocoladepeeling. We hadden om 18 uur afgesproken. Om vijf voor zes stonden we al beneden bij de balie van de Spa. We dachten dat iemand ons in zou gaan smeren en waren benieuwd wie dat zou zijn. Dezelfde Spaanse mevrouw die ons eerder geholpen had, kwam langslopen en riep ons toe dat ze er zo aankwam. Even later kwam ze terug met twee plastic bakjes met de chocoladepeeling daar in. "Wij kunnen," zei ze. We liepen met haar mee naar een Oosters uitziend minitempeltje binnen de Spa. Boven de deur stond 'Razúl. Hetzelfde als voor de modderbehandeling waarschijnlijk...
We liepen achter de mevrouw aan naar binnen. Ze gaf ons instructie: "Jullie zijn dalijk daar." ze wees op een ruimte achter een deurtje met twee grote plastic stoelen, twee douches en een kacheltje. "Eerst een beetje nat maken. Jullie zijn daar helemaal zonder iets. Ja? Dan is het heel belangrijk dat je overal chocola smeert, echt overal, begrijpen jullie?" Natuurlijk hadden we dat begrepen. We moesten elkaar een beetje helpen; mijn beperkte lenigheid zorgt er voor dat ik niet mijn eigen rug kan insmeren. In de chocola zat een scrub. Na een kwartiertje scrubben ging het licht aan en moesten we afdouchen. Het resultaat mocht er wezen. Ruikend naar chocolade met een huidje zacht als perzik waren wij klaar voor de avond.
Wat volgde was een race tegen de klok. Snel klaarmaken en eten want we hadden om 20:00 uur afgesproken met de andere drie. Puerto Rico moest onze feestavond gaan worden! Uiteindelijk vertrokken we kwart voor negen in een taxi voor vijf personen richting Puerto Rico.
(Marc)
Eenmaal aangekomen in Puerto Rico zag het er gezellig uit. Er waren in ieder geval mensen aanwezig, dat was al heel anders dan onze andere uitstapjes. Na ons vreugde dansje besloten we het centrum in te lopen. De winkeltjes waren open en al snel moest er dan ook door de dames gewinkeld worden. Tijdens het winkelen werden we steeds aangesproken, we konden echt 24 karaats goud kopen "special price" en het hing al buiten aan een rekje, zonder beveiliging. We besloten meteen onze slag te slaan, waar kun je tegenwoordig nog echt 24 karaats goud kopen voor een lage prijs?! Ze denken werkelijk dat we van de pot gerukt zijn. Toen ik mijn punt hard op in het Engels duidelijk had gemaakt konden we al snel doorlopen.
Toen gebeurde het. Hysterisch als ik ben begon ik te gillen "MCDONALD'S!!!!" Alsof de hemel geopend werd begon mijn hart te bonzen. Eindelijk ander eten dan de salades die ik al de hele week aan het eten was. Met die gedachte kon ik weer rustig verder. Na dat we klaar waren met winkelen besloten we een kroegje uit te zoeken, maar waar dan?! Zoveel keuze! Wij kozen veilig voor een kroegje dat niet al te ver afweek van ons hotel. Daar zaten we dan. Met z'n vijven aan een tafel met gehaakte kleedjes met op de achtergrond André Rieu. Home sweet home. Al snel werd de muziek veranderd we gingen er op vooruit van André Rieu naar 90's hits. Mee zingend aan een tafel onder het genot van een drankje en een spelletje 4 op een rij moesten wij onze avond toch vol kunnen krijgen. Uit het niets hoorde we een andere overheersende muziek, buiten op het plein stonden 4 mannen, zonder shirt.. Het waren capoeira dansers. En wauw wat een show, ze vlogen door de lucht en deden daarbij salto's alsof het geen enkele moeite koste. Prachtig om te zien! Blij als we waren stonden we als klap vee mee te klappen, dit was zeker de moeite waard.
Om half 12 besloten we terug te gaan, onderweg naar de taxi's werd ik uit het niets door een magische energie meegenomen. Voor ik het wist stond ik met McNuggets en cola in m'n hand op straat. Ik was mee genomen naar de grote gele M! McDonald's had nog nooit zo heerlijk gesmaakt.
Voldaan konden we met de bus terug na het hotel. Dit duurde nogal lang. Alsof het busje uit de andere kant van het eiland moest komen stonden wij braaf te wachten tussen de Engelse dellen die de naam minirokjes eer aan deden. Rond paraderend in rokjes die meer verhulde dan een string met dood geblondeerd haar waren ze nog erger dan Barbie! En ja dat kan ik zeggen nu ik haar gezien heb.
Eenmaal terug bij het hotel besloten we nog een drankje te doen. Al snel daarna gingen we weer richting bed. De dag was weer volbracht. Op naar morgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
