Las Palmas en het drankje met ballen.

(Marc)
Dag 8, onze laatste volle dag, finalmente! Voor vandaag stond er een mooi uitstapje op de planning.

Acht uur.. BEEEP BEEEP BEEEEEEP!!! Daar was dan die beruchte vroege wekker. Als twee dolle dwazen haastten we ons het bed uit. We hadden precies 3 kwartier om ons klaar te maken, te ontbijten, het lunchpakket op te halen en op tijd bij de bus te zijn. De tijd die ik normaal zou spenderen aan het doen van mijn haar alleen. Met zweet in m'n bilnaad stond ik zes dingen tegelijk te doen, ik presteerde ik het om kwart over 8 klaar te zijn. Applausje waard vind ik toch.

Snel naar beneden. Met ons volgeladen bord zaten we aan tafel. Met 20 minuten om te eten hadden we tijd zat. De pannenkoekjes smaakten zo vers van de bakplaat vele malen beter. Aangezien Jeroen nog rustig z'n ontbijt weg zat te kauwen, besloot ik vast ons lunchpakket op te halen, dat we de dag ervoor al aangevraagd hadden, het geniale idee van Jeroen.

Met nog 10 minuten op de teller greep ik mijn tas. Daar gingen we, richting het busstation. We waren op tijd. Joepie ja jeey! Daar kwam de bus aan, mooi op tijd. Helemaal vrolijk gingen we op pad naar het noorden, Las Palmas, de hoofdstad. Het was lekker zonnig zoals iedere andere ochtend. Eenmaal bij het vliegveld aangekomen, een vaste tussenstop van deze bus, zagen we een hoop wolken in de richting van onze bestemming. Als een sluier die over een deel van het eiland hing, nam het de zon weg en zorgde het voor extra wind (Foto). Ineens besefte ik mij dat onze reisleider had gezegd dat er erg wisselende temperaturen en weersomstandigheden op het eiland konden zijn. Zo kan het noorden tien graden kouder zijn en kan het regenen, terwijl het zuiden zon en strakblauwe lucht kan hebben. Ook heeft het noorden gemiddeld 20 dagen regen en het zuiden 5 dagen regen per jaar. Hadden wij weer! Met goede hoop dat de wolken nog wel weg zouden trekken, gingen we verder.

Eenmaal aangekomen in Las Palmas stapte we bij de verkeerde bushalte uit. Gelukkig maar honderd meter van het centraal station vandaan, waar we hadden moeten uitstappen. Met nog geen 10 stappen buiten de bus gebeurde dat waar we zo bang voor waren. REGEN! Uitgerekend wij hadden 1 van de 20 dagen regen. In korte broek en t-shirt stonden we daar dan. Omringd door de bewoners van Las Palmas, die allemaal gekleed waren in lange broeken en truien, hoezo toeristen?! Onopvallend als ik ben rende ik gillend over het plein in angst dat mijn kuif die ik met zoveel finesse en in recordtijd in model gekregen had die ochtend in zou stortten. Gelukkig hield de regen al vrij snel op. Nu was het slechts nog koud. We moesten eerst opzoek naar de información turístico. We hadden als tip gekregen om kaartjes te kopen voor een hop on hop off bus die door de hele stad rijdt. Als nat geregende langharige cavia's liepen we rond. Op de kaart van ons hotel stond aangegeven waar het informatiecentrum zich zou moeten bevinden. 6 straten verder, 3 weer terug en een eind omgelopen stonden we op de plek die volgens de kaart ons informatie zou moeten leveren. Met werkelijk geen enkel teken van een informatiecentrum waar dan ook besloten we maar terug te lopen naar het plein, waar ik zelf van zou denken dat daar de meest logische plek zou zijn voor een informatiecentrum. Daar stonden we weer. Tot mijn verbazing had ik gelijk. Daar stond een behoorlijk opvallend blauw beschilderd huisje met een "i" er op. We bestelden onze kaartjes voor de bus en liepen richting de halte voor de hop on hop off bus. Dat was even zoeken, maar we hebben hem gevonden. Blij als we waren zaten we boven op het open dak van de bus. We reden langs de kade en de haven van Las Palmas. De zee was behoorlijk onrustig wat er voor zorgde dat het water hard tegen de kade plofte. Mooi om te zien. We besloten bij de eerst volgende halte uit te stappen. Daar stonden we, bij een groot winkelcentrum "El Muelle" een van de plaatsen die ons aangeraden was. In het winkelcentrum was van alles te vinden van Zara, Mango tot aan de McDonald's en Burger King. Helaas zaten de leukste winkels dicht. Ik besloot op zoek te gaan naar een joggingbroek die ik tijdens de vlucht aan kon doen. Gevonden! bij de Pull and Bear lag mijn nieuwe joggingbroek. Koud als het buiten was besloot ik deze alvast aan te trekken. Gewoon over mijn korte broek heen. De rest van de busrit was een stuk aangenamer dankzij mijn warme benen.

We gingen met de bus richting het oude centrum (Vegueta). Daar konden we mee lopen met een wandeltour. Het oude gedeelte van de stad was erg mooi. Oude gotische gebouwen afgewisseld met renaissance en de nodige katholieke invloeden. Na een uur wandelen en een vrouwelijke gids die interessante informatie gaf was de tour klaar. We besloten de kathedraal "Santa Ana" waar we langs gewandeld hadden te bezoeken. Voor het magische bedrag van 3 euro p.p. konden we naar binnen. Eerst kwamen we in een museum waar alleen beelden van Jezus, Maria, de Kruisiging en boeken van ruim een meter doorsnede te vinden waren. We besloten verder te liepen door het gebouw toen we ineens de kathedraal zelf binnen liepen. We stonden beide met een mond vol tanden te kijken. Een enorm gebouw dat werkelijk prachtig was. De akoestiek daagde mij uit om een aria te zingen. Heerlijk hoe het geluid versterkt terug werd gekaatst.
We gingen op zoek naar de ingang van de kerktorens die Jeroen graag wou beklimmen. Eenmaal gevonden kregen we te horen dat we daar ook nog 1,5 euro voor moesten betalen. Dit vonden we iets te gortig na het slaapverwekkende museum. Terug lopend naar de bus halte besloten we even wat te eten in het winkelcentrum waar we die dag al eerder waren geweest, lekker naar McDonalds.

Na onze lunch gingen we richting de kust. Daar zou je een koraal rif kunnen zien. Door het slechte weer en de ruige golven konden we niets bijzonders zien. Er was een zandstrand, dat was al vrij uniek op dit eiland. De regen begon weer te vallen en wij besloten snel verder te lopen. Richting het bekende en mooie winkelcentrum "El Corte Ingles". Gelukkig werd het snel weer droog. We liepen het winkelcentrum binnen toen mijn oog direct zag dat er make-up van M•A•C en Bobbie Brown te krijgen was. Aangezien er een flesje van mijn M•A•C gesneuveld was besloot ik te vragen of ze ook alleen de flesjes verkochten zonden inhoud. Helaas! Dan maar iets anders verzinnen om de inhoud mee te krijgen naar Nederland. We liepen vrolijk verder. Nog meer winkels van Zara, The Body Shop, Blanco etc alles was er te vinden. Met mijn hand op mijn portemonnee kon ik mij beheersen en kocht ik helemaal niets. Wat! Ja echt!

We pakte de bus weer terug naar het station, daar wachtte we op de directe bus naar Arguineguín. Die mooi op tijd vertrok. Eenmaal aangekomen bij het hotel gingen we richting de bar, even wat drinken. Daar was Rumi de barvrouw waar we een aantal dagen geleden al zo'n leuke tijd mee hadden gehad. We hebben haar de foto van ons alles gemaild. Na ons drankje gingen we richting het eten opgevolgd door lekker richting onze kamer te gaan om te ontspannen.

In de avond besloten we nog even naar beneden te gaan. Aan de bar bij Rumi bestelde we een heerlijk Irish Coffee. Al snel greep Rumi rietjes, waarom dan? Al snel werd het duidelijk. Een rietje met een Penis er op verscheel uit een lade en ging in mijn glas, naar een lachbui van 10 minuten waarbij iedereen aan de bar inclusief Rumi de barvrouw ook niet meer bij kwamen, gingen we naar buiten (Foto). Nog even één keer genieten van de zon die langzaam achter Tenerife verdween. Wat zouden wij dit uitzicht toch gaan missen.

10 uur, Annie van de Matie zou vanavond met haar collega's een scène naspelen uit Diner For One. Met pruiken en al kwamen ze op. Het begon leuk, al snel herhaalde elke grap zich over en over. We besloten maar terug te gaan naar de kamer. Eerst nog even afscheid nemen van Rumi. Waarna we nog even tv keken en lekker gingen slapen. Dat was me en dagje wel. Slaap lekker.